Vlaseničke žrtve u agresije na BIH

FAŠIZAM NA SRPSKI NAČIN: Dobrovoljno dajem izjavu o izvršenom ratnom zločinu nad nevinim civilnim bošnjačkim stanovništvom na području Opštine Vlasenica, a posebno ženom žrtvom rata
SRPSKI ZLOČINCI SU ME TUKLI DO BEZSVIJESTI, CIJELA SAM BILA KRVAVA, I U TAKVOM STANJU SU ME SILOVALI PETORICA NJIH
Objavljeno: 13. Nov 2006. 00:11:00
Kada sam se onesvijestila posuli su me vodom, ÐURIĆ ACO i ÐURIĆ ELVIS (dva brata) su me držali ispod pazuha, a STANIŠIĆ LJUBAN i ÆARGIÆ MILOŠ su mi stavljali «epolete» sa èinovima iz bivše JNA i Titovku na glavu sa petokrakom na glavu i onda su mi rekli: «Sad æemo te tuæi ako ti ovo popada sa tebe izmasakrirat æemo te». Naravno to je sve popadalo sa mene kako su me tukli, tada poèinju me još žešæe tuæi, padala sam u nesvijest, kada bi došla sebi vidim jedan mi sjedi na grudima, a osjetim drugi me siluje. Zatim me svi od njih pet siluju cijelu noæ, a to su:1. STANIÆIÆ LJUBAN, 2. ÆARGIÆ MILOŠ, 3. ÐURIÆ ACO,4. ÐURIÆ ELVIS,5. VIÆKOVIÆ GORAN zvani «Vjetar»Srpsko-crnogorska agresija na BiH me zadesila u Vlasenici gdje sam živjela sa svojom porodicom. Kajem mjeseca aprila 1992.godine izvršena je okupacija Vlasenice od strane JNA, odnosno Novosadskog korpusa i Užièkog korpusa potpomognuti domaæim Srbima.Taj prvi dan kada su ušli u Vlasenicu ujutro oteli su auto od Komunalnog preduzeæa Vlasenica (plava Lada Niva) uzeli megafon, zarobili efendiju iz džamije, stavili ga na prvo mjesto auta i on je pozivao narod da preda oružje od 15 do 21 na odreðenim punktovima. U sluèaju da se ne preda oružje u Vlasenici neæe ostati kamen na kamenu.Kako je sve bilo mirno od 15 do 21 sati, ko je imao lièno naoružanje oni su predali na tim punktovima.Od 15 do 21 je sve bilo mirno i mislila sam da je najgore prošlo, kada je u blizini eksplodirala bomba. Kako sam se ja sa svojom porodicom nalazila kod tetke, iznad njene kuæe je bila kuæa mojih roditelja. Moj otac je bio ugledni graðanin Vlasenice. Kada su Srbi saznali da se moj otac nalazi u Vlasenici prvo što su uradili bacili su bombu u kuæu mog ocu, a onda su opkolili kuæu zarobili mog oca (imena troje zarobljenih poznata redakciji).Tada su ušli u kuæu i tražili oružje. Kako ništa nisu našli mog brata su uzeli kao živi štit i išli od kuæe do kuæe, da muslimanske kuæe, i tražili oružje, a oca odveli u zatvor u SJB Vlasenica.Kada sam èula eksploziju ja i moj muž, tetka i njen muž smo pogledali kroz prozor i vidjeli da pripadnici Novosadskog korpusa i Užièkog korpusa opkoljvaju kuæu mojih roditelja, i gledamo odvoðenje mog oca. Moja majka ostaje u kuæi.Kako se otac nije pojavljivao do 17 sati isti dan ja sam skupila hrabrost i otišla do SUP Vlasenica da vidim šta se dešava zašto mi nema oca. Mislim da su bombu bacili, odveli moga oca i brata oko polovine . mjeseca aprila 1992.godine. . Kada sam ja otišla u SJB Vlasenica nisu mi dali da uðem pitali su šta želim, rekli su mi da nemam tu šta da tražim da se gubim odatle inaèe æe mi èitav šanžer ispucati u stomak.Tada sam prepoznala policajce i to: 1. STANIÆIÆ LJUBAN (koji mi je rekao da se gubim ispred SUP-a inaèe æe mi èitav šanžer sasuti u stomak, zatim mi govori da donesem bojne otrove koje posjeduje moj otac i onda æe ga pustiti)2. ÆARGIÆ MILOŠNa rijeèi Stanišiæ Ljubana sam negirala da moj otac nema ništa od toga šta traži i rekla sam da mogu reæi da je moj otac imao atomsku pušku mogao je raditi šta hoæe.Kako je bilo desetak naoružani policajaca u SJB Vlasenica pred vratima poèeli su galamiti na mene i jedan od njih mi je rekao: «Da se ja pitam, ja bi vas muslimane sve satjero na stadion i sve vas postreljao», ja sam reka: “hajde kreni od mene ja æu biti prva, ali zapamti neko æe preživjeti i isprièati pravu istinu”.Meðu tih 10 sam samo prepoznala Stanišiæ Ljubana i Æargiæ Miloša, a ostali su bili mlaði koje nisam poznavala po imenu ali znam da su iz Vlasenice.Taj dan moj otac je pušten iz SJB Vlasenica oko 22 sata i došao je sam kuæi. Bio je pretuèen i krvario je na nos i usta. Tada nam je isprièao da su ga ispitivali, premlaæivali, udarali kundacima i da su tražili bojne otrove i kalašnjikov. Sutradan poèinju odvoditi muškarce bošnjaèke nacionalnosti u zatvor SJB Vlasenica. Nakon 5-6 dana ponovo odvode mog oca, a to se dešava u mjesecu maju 1992.godine, zatim odvode mog muža i muža moje tetke (imena poznata redakciji). Njih su odveli uniformisani srpski vojnici iz Vlasenice, ja sam to gledala kroz prozor.Naprijed navedene su odveli izjutra u 9 sati i pošto se nisu vratili do 14 sati ja ponovo idem u SJB Vlasenica da tražim mog oca, muža i tetka. Tada me je primio STANIÆIÆ LJUBAN u svoju kancelariju. Nakon 10 minuta došao je i ÆARGIÆ MILOŠ. Nisu mi dali nikakvo objašnjenje zašto su ih odveli, ali su zato mene ispitivali. Ljuban i Miloš su me pitali ko i kada su se sve sastajali vlasti SDA u kuæi mojih roditelja. Kako nisam imala pojma o tome odveli su me u jednu prostoriju i zakljuèali i rekli da dobro razmislim i kada se sjetim ko je dolazio i o èemu su prièali da ih pozovem. Kako ja o tome nisam imala pojma nisam ih ni zvala, ali sam lupala na vrata da me puste. Noæ je pala, ne znam koliko je sati možda oko 20 – 22 sata otkljuèala su se vrata u sobu su ušli:1. STANIÆIÆ LJUBAN, 2. ÆARGIÆ MILOÆ, 3. ÐURIÆ ACO,4. ÐURIÆ ELVIS,5. VIÆKOVIÆ GORAN zvani «Vjetar»zakljuèali su za sobom vrata i poèeli se cerekati i govoriti «je li ti to neæeš ništa priznati». Kako sam rekla da neznam ništa i da nemam šta priznati poèeli su mi govoriti da me j… Alija, Tito i psovali su mi balijsku majku, i nagovijestili šta æe mi raditi, a rekli su: «Sada æeš vidjeti šta æemo uraditi sa tobom».Na sebi sma imala ženski kostim bež boje potrgali su taj kostim sa mene i svu odjeæu i onda su me tukli.Svi naprijed navedenih 5 su me tukli drvenim šipkama, kundacima, nogama, pesnicama. Bacali su me iz èoška u èošak sobe nogama. Kada sam se onesvijestila posuli su me vodom, ÐURIÆ ACO i ÐURIÆ ELVIS (dva brata) su me držali ispod pazuha, a STANIÆIÆ LJUBAN i ÆARGIÆ MILOŠ su mi stavljali «epolete» sa èinovima iz bivše JNA i Titovku na glavu sa petokrakom na glavu i onda su mi rekli: «Sad æemo te tuæi ako ti ovo popada sa tebe izmasakrirat æemo te». Naravno to je sve popadalo sa mene kako su me tukli, tada poèinju me još žešæe tuæi, padala sam u nesvijest, kada bi došla sebi vidim jedan mi sjedi na grudima, a osjetim drugi me siluje. Zatim me svi od njih pet siluju cijelu noæ, a to su:1. STANIÆIÆ LJUBAN, 2. ÆARGIÆ MILOŠ, 3. ÐURIÆ ACO,4. ÐURIÆ ELVIS,5. VIÆKOVIÆ GORAN zvani «Vjetar»Sutradan oko 10-11 sati su me zamotali u deku jer sam poèela obimno krvariti iz materice, stavili u policijsko auto i odveli na ginekologiju.Ja sam sva bila izoblièena, tako da nisam vidjela ni gdje me vode ni kud.U Bolnicu Vlasenica me prima doktor ÐERIÆ i radi mi kiretažu zbog krvnog odljeva iz materice. U bolnici na ginekologiji nije bilo nikoga bila je pusta.Poslije toga me odvode kuæi.Kod kuæe sam zatekla mamu, brata, sina, tetku (sada živi u ŽIVINICAMA), od tetke 2 kæerke i to: NN (sada živi u ŽIVINICAMA) i NN (sada živi u Kantonu Sarajevu). (Imena poznata redakciji)Taj isti dan, a to je bilo poèetak maja mjeseca 1992. godine u 17 sati su pustili mog muža i on sa mojim bratom bježe tu noæ preko šume. Uveèe u 24 sata dolaze tetak da provjeri kako je stanje u kuæi i oko kuæe, ima li naoružanih vojnika jer je na leðima svojim donio mog oca prebijenog sa polomljenim rebrima koji je povraæao krv i sav izoblièen od udaraca kao i ja.Svi naprijed navedeni su mene vidjeli kada sam došla iz Bolnice Vlasenica i ja sam im isprièala šta mi se desilo, a i da nisam prièala mogli su vidjeti na meni.I ja sam iskašljavala krv i dobila sam temperaturu.Od te noæi ja više nikada nisam mogla zaspati prirodnim snom. Spavala sam uz pomoæ tableta za spavanje koje i danas koristim.Moj otac i ja imali smo visoke temperature tako da tih dana nisam znala šta se dešava. Znam samo kada doðem sebi da popijem èaj, kako ja tako moj otac.Poèetkom mjeseca juna 1992.godine prelazimo u oèevu kuæu, jer sve naprijed navedeno se dešavalo u kuæi moje tetke èija se kuæa nalazila odmah ispod naše kuæe. Kompletna porodica moje tetke izlazi iz Vlasenice, na koji naèin i kojim kanalima ja neznam. Tako da u cijeloj ulici ostajemo samo moj otac, moja majka, moj sin i ja.08. 06. 1992.godine dolaze po nas naveèe èetnici u 22 sata i odvode nas u logor «SUŠICA», tada sma prepoznala:1. VIÆKOVIÆ GORAN zvani «Vjetar»ove ostale sam poznavala iz viðenja ali im neznam imena. Goran je odma po ulasku u kuæu poèeo udarati mog oca i psovati. Strpali su nas u auto i odveli u logor «SUŠICA».Do 14.06.1992.godine konstantno sam bila izložena premlaæivanju, silovanju, a moj otac je isto bio premlaæivan.U Logoru «SUŠICA» su me silovali i premlaæivali:1. NIKOLIÆ DRAGAN zvani «Jenki»2. VIÆKOVIÆ GORAN zvani «Vjetar»3. BASTAH DRAGAN zvani «Car»4. ÐURIÆ ACO5. ÐURIÆ ELVIS i još 2 koje sam dobro poznavala ali ne mogu se sjetiti imena, ali znam da su iz moje ulice.Tada u Logoru «SUŠICA» bilo je oko 1500 do 2000 muslimana (žena, djece, muškaraca). Redakciji su poznata imena dvije Bošnjakinje koje su silovane i koje danas žive u Australiji i ime jednog Bošnjaka koji je tada ubijen.Ja moram naglasisti da sam živjela u Sarajevu, a da sam se udala u Vlasenicu i sve što sma znala stanovništvo Vlasenice to je preko djece koja su bila u obdaništu gdje sma ja radila.Negdje oko 8 – 10. juna 1992.godine izveli su moga oca i još oko 20 muškaraca, mene, moju mamu i mog sina i još nekoliko familija i pred našim oèima ubili su svih 20 muškaraca meðu kojima i mog oca.Svih 20 muškaraca civila, muslimana streljao je VIÆKOVIÆ GORAN zvani «Vjetar» i BASTAH DRAGAN zvani «Car». Od bola i krika izgubila sam glas i više nisam mogla prièati dok nismo prešli na slobodnu teritoriju.15. 06. 2006.godine su nas pustili iz Logora «Sušica», odnosno strpali nas u autobuse i odvukli prema Kladnju do linije razgranièenja i tu nas pustili da idemo pješice do punkta koji je bio pod kontrolom Armije BiH.NAPOMENA: Kada sam došla na slobodnu teritoriju tj. Živinice kada sam se oporavila negdje krajem juna se dobrovoljno prijavljujem u TO Živinice – Vlasenièki odred. Nakon svega što sam preživjela htjela sam da dam bilo kakav doprinos muslimanskom narodu jer sam preživjela kako sam naprijed navela i bila sam uvjerena da æe nestati muslimanski narod. Do sada nisam nikada nikome davala izjavu. Ovu izjavu sam odluèila dati Udruženju «Žena-žrtva rata» iz razloga što pratim rad Udruženja i njihovu hrabrost i moja želja je da se pojavim na sudu i isprièam istinu. Spremna sam dati izjavu svakom istražnom organu i isprièati istinu.NAPOMENA: Zloèinac Ljuban Stanišiæ je silovao djevojèice, djevojke i žene. On je sa grupom srpskih zloèinaca porodiènu kuæu od rahmetli sestre predsjednice UŽŽR pretvorio u „javnu kuæi“ gdje su i vlasnicu silovali i ubili. Tijelo joj je exhumirano i ukopano u Višegradu.Ovo je još jedan od brojinih dokaz da u policiji genocidnog entiteta rade èetnici, koljaèi, ubice, silovatelji, pljaèkaši... a vlasti Bosne i Hercegovine i meðunarodne zajednice još uvijek šute, da li æe i nakon ovih svjedoèenja šutjeti, vidjet æemo!Izjave iz dokumentacije Udruženja Žena žrtva rata iz Sarajeva!

"ŽRTVE PROGLAŠENE ZLOČINCIMA"

Podignuta optužnica Tužiteljstva BiH protiv Hodžić Ferida i Bjelić Veiza. Optuženi se terete da su počinili kazneno djelo ratnog zločina protiv civilnog pučanstva
(23.11.2007)
Tužitelj Odjela za ratne zločine Tužiteljstva BiH podigao je optužnicu protiv:
· Hodžić (Avde) Ferida, , rođen 02.12.1959.g. i
· Bjelić (Muje) Veiza, rođen 12.09.1949.g.

Optuženi se terete da su za vrijeme oružanog sukoba između Teritorijalne odbrane Republike Bosne i Hercegovine i vojske Srpske Republike Bosne i Hercegovine na području općine Vlasenica, kršeći pravila međunarodnog humanitarnog prava, počinili i pomagali u činjenju nečovječnog postupanja, mučenja, te kao nadređene i odgovorne osobe, propustili da poduzmu nužne i razumne mjere u sprječavanju činjenja navedenih djela i kažnjavanju počinitelja istih.Optuženi se, između ostalog, terete da su odgovorni za protupravno zatvaranje i za zločine nad civilima i zarobljenicima srpske nacionalnosti, koji su držani u zatvoru tzv. “Štala“ na području općine Vlasenica i tijekom zatočenja bili držani u nečovječnim uvjetima, premlaćivani i zlostavljani. Optuženi se terete da su počinili kazneno djelo Ratni zločin protiv civilnog pučanstva iz članka 173., stavak 1., točka c) i e) KZ BiH i Ratni zločin protiv ratnih zarobljenika iz članka 175., stavak 1., točka a) i b) KZ BiH, u svezi sa člankom 180. stavak 2. KZ BiH.
Optužnica je proslijeđena Sudu BiH na potvrđivanje.

ZLOČINI I ŽRTVE

ISTRAŽIVAČKO DOKUMENTACIONA KOMISIJA – BOSNE I HERCEGOVINE ŽIVINICE 1994 godine.

Iz registra lica za koja postoji osnovana sumnja da su počinili ratne zločine na području srednjeg Podrinja registar sadrži više od 1700 imena pripadnika raznih paravojnih formacija SDS-a, bivše JNA i bandi iz Sbije i Crne Gore।

1.
AĆIMOVIĆ
ŽELJKO
iz Tršića opština Zvornik – prema izjavama svjedoka oduzimao je naoružanje od muslimanskog stanovništva s područja opštine Zvornik, te ih tukao puškom, sjekirom i drugim predmetima.
2.
AĆIMOVIĆ
JOSIP
iz Tršića opština Zvornik – kao pripadnik vojske tzv. Republike Spbske tukao je narod puškom, sjekirom, te raznim drugim predmetima i učestvovao u razoružavanju muslimanskog stanovništva.
3.
ANTIĆ
PERO
iz Zvorniaka,na području Zvornika učestvovao u ubijanju civilnog stanovništva u aprilu 1992 god., paljenju muslimanskih kuća, te silovanju Muslimanki u selu Liplje.
4.
AĆIMOVIĆ
LAZIJA
iz Tršića, opština Zvornik, kao agresorski vojnik maltretirao i tukao dojučerašnje komšije Muslimane u Tršiću, progonijo stanovništvo iz Tršića prema Karakaju.
5.
ALEMPIĆ
GOĆO
iz Krasan Polja, opština Bratunac, kao jedan od glavnih organizatora učestvovao u progonu muslimanskog stanovništva iz Krasan Polja.
6.
BASTAH
DRAGAN zv.CAR
iz Vlasenice, prije 15 god. doselio u Vlasenicu iz planine Bukvik, prema izjavama velikog broja svjedoka iz logora Sušica, kao član komisije za ispitivanje zarobljenika, učestvovao u maltretiranju muslimanskog stanovništva, te njihovom ubijanju. Odveo je Mustafu Jašarevića i njegovog sina za koje se više ništa ne zna.
Drugog juna 1992 god. uhapsio je Đževada Đžorđžaljevića sa još 32 muškarca, civila, odvezao ih prema Mračnici i strijeljao.
Učestvovao je u rušenju vjerskih objekata tako što je eksplozivom (360 kg.) 15.08.1992 god.srušio đžamiju (Hajriju) u Vlasenici a po nalogu Ljubiše Burlice iz Vlasenice.
7.
BOSTAH
NENAD
Iz Vlasenice, doselio u Vlasenicu iz planine Bukvik, prije 15 god., kao četnički vojvoda učestvovao u maltretiranju I ubijanju muslimanskog stanovništva u logoru Sušica u Vlasenici.
8.
BABIĆ
SAVO
Iz Bratunca, kao komadant srpske policije Bratunac, učestvovao u privođenju muslimanskog stanovništva na stadion u Bratuncu, te mučenju u fiskulturnoj sali OŠ. „Vuk Karađžić” u Bratuncu.
9.
BUHIĆ
STEVAN
Iz Petkovaca, opština Zvornik, isticao se u zlodjelima na području Bijelog Potoka tako što je mučio i ubijao mještane Klise. Tada su ubijeni : Nazifa Alić, Aiša Hrustić, Nura Hrustić, Ramo Alić, Kadira Omerović, Murat Đžinić, i Osman Hasanović.
10.
BATKOVIĆ
VELJO
Iz Bijeljine, prije rata je bio zaposlen u TEHNOGRADU u Tuzli, bio je upravnik logora ,,Batkovići” kod Bijeljine u kome je bilo zatočeno muslimansko civilno stanovništvo. Pod njegovom komandom provodi se sav terror nad tim stanovništvom.
11.
BAJAGIĆ
ZVONKO
Iz Vlasenice, sin Duška I majke Milojke, kao samozvani vojvoda u logoru Sušica učestvovao u mučenju I ubijanju Muslimana. Takođe je oduzimao oružje u selu Piskavice od muslimanskog stanovništva, garantujući im bezbjednost.
12.
BAČIĆ
SAVO
Iz Vlasenice, kao pripadnik specijalno obučene jedinice sa Piskavica, čiji vođa je bijo Zoran Obrenović, učestvovao u mučenju I ubijanju Muslimana kao I paljenju njihovih kuća u selu Gradina.
13.
BAŠIĆ
VELJKO
Iz Papraće, opština Šekovići, kao komadant logora Sušica izdavao naređenja po kojima su vršena mučenja I ubijanja Muslimana. Ranije je učestvovao u hapšenju Muslimana I njihovom zatvaranju u logor OŠ. U Papraći gdje su opljačkani.
14.
BUNJEVAC
PREDRAG
Iz Papraće, opština Šekovići, prema izjavama velikog broja svjedoka, kao upravnik logora u Papraći, hapsio Muslimane pljačkajući ih (lično opljačkao Ibrahima Rašidagića iz Papraće tako što mu je oduzeo, pored ličnih dokumenata, štednu deviznu knjižicu – 12 000 DM. I 1000 DM u gotovini).
15.
BUHIĆ
TRIFKO
Iz Petkovaca, opština Zvornik, isticao se u zlodjelima na Bijelom Potoku I selu Klisa. Tom prilikom na Bijelom Potoku su ubijeni: Junuz Smajilović, Mustafa Grebo, Husein Pargan, Alija Đžinić, a u Klisi: Murat Đžinić, Fazila Muhanović, Šaban Pargan I Hatija Čalić. Učestvovao je u odvođenju 750 sposobnih muškaraca (civila Muslimana), u fabriku Glinice (Zvornik).
16.
BAŠIĆ
LJUBO
Iz Vlasenice, kao pripadnik četničkih formacija provodio zločinački terror nad Muslimanima u logoru Sušica u Vlasenici.
17.
BAŠIĆ
SAVO
Iz Papraće, opština Šekovići, kao jedan od glavnih zločinaca u logoru Sušica, odma iza Dragana Nikolića vršio zlodjela u istom logoru.
18.
BUĆALINA
SLAVOLJUB
Iz Bratunca,po zanimanju vozač, bio zaposlen u ,,Vihoru Bratunac” prema izjavama velikog broja svjedoka maltretirao je Muslimane na stadionu, zatim u Sali OŠ. ,,Vuk Karađžić” a po njegovom naređenju poubijani su svi vozači muslimanske nacionalnosti.
19.
BLAGOJEVIĆ
SVETAN
Iz Bratunca, kao pripadnik vojnih formacija tzv. Republike Srpske učestvovao u pljačkanju I paljenju sela Hranča, hapšenju stanovništva I dovođenju u salu OŠ. ,,Vuka Karađžić” te učestvovao u ubistvu 14 ljudi u selu Hranča.
20.
BOJANIĆ
DRAGAN
Iz Vlasenice, poznat po zlodjelima u selu Zaklopača, lično ubio Pašana Selimovića (18 god.).
21.
BOGIČEVIĆ
ČEDO
Iz Milića, opština Vlasenica, isticao se po zlodjelima u selu Zaklopača, učestvovao u ubijanju civila-Muslimana.
22.
BLAGOJEVIĆ
BORISAV
Iz Bratunca, kao agresorski vojnik učestvovao u paljenju kuća I ubijanju civila u selu Hranča, opština Bratunac, ubijajući uglavnom tupim predmetima, nožem I kundacima od oružja, poginuo je na Kunjevcu.
23.
BURLICA
ĐOKO
Iz Vlasenice, učestvujući u okupaciji Vlasenice vršio je progon Muslimana iz Vlasenice I okolnih sela, te ih maltretirao I ubijao.
24.
BURLICA
LJUBIŠA
Iz Vlasenice, učestvujući u progonu muslimanskog stanovništva maltretirao je I ubijao ljude a dao je nalog I za rušenje đžamije (Hajrije) u Vlasenici.
25.
BAJAGIĆ
DUŠKO
Iz Vlasenice, učestvujući u etničkom čišćenju Vlasenice ubijao muslimansko stanovništvo iz sela Gradina I iz Vlasenice.
26.
BJELANOVIĆ
RADE
Iz Vlasenice, magistar nauka, a ranije bio director jednog OOUR-a u ,,Boksitu” kao načelnik srpske milicije isticao se zločinima u Milićima.
27.
BOBAR
TOMISLAV
Iz Vlasenice, poznat po zlodjelima na području opštine Vlasenica, tako što je vršio ubistva, paljenja muslimanskih kuća. Učestvovao je u pokolju Muslimana u selu Zaklopača. Inače je po struci pravnik a bio je sekretar SAO Birač.
28.
BLAGOJEVIĆ
BLAGOJE
Iz Parnog Luga-Liješanj, opština Zvornik, prema izjavama svjedoka učestvovao u ubijanju Muslimana,paljenju njihovih kuća u selu Glodi opština Zvornik.
29.
BURLICA
MILOŠ
Iz Vlasenice, kao pripadnik četničkih formacija Vlasenice učestvovao u hapšenju i privođenju Muslimana na saslušanja a pri tome ih batinao i vršio druge metode torture nad njima, te pljačkao i palio muslimanske kuće.
30.
BOJIĆ
LJUBINKO
Sin Slavka iz Zvornika, star oko 35 godina, po zanimanju građevinski radnik, učestvujući u napadu na selo Baljkovica u opštini Zvornik isticao se u pljačkanju i paljenju muslimanskih kuća u tom selu.
31.
BOJIĆ
JAKOV
Iz Vlasenice, prije rata radi u ,,Boksitu” u napadu na selo Žutica, u opštini Vlasenica, oduzimao oružje od Muslimana i učestvovao u ubijanju i progonu muslimanskog stanovništva.
32.
BAŠIĆ
MIĆA
Iz Vlasenice, kao pripadnik vojnih formacija tzv. RS isticao se u pljačkanju I paljenju muslimanskih kuća, I to: stana Pašage Imamovića, Nadije Šehagić iz Vlasenice.
33.
BUČALINA
MIOMIR
Iz Ljubovije, Srbija, prilikom okupacije Bratunca, zajedno sa Miladinom Jokićem iz srpske Hranče postavio ultimatum za predaju oružja, palio I pljačkao muslimanske kuće, bio u pratnji konvoja prilikom odvođenja civilnog stanovništva iz Bratunca u logor na Pale.
34.
BUHIĆ
RAJKO
Iz Petkovaca, opština Zvornik, na području opštine Zvornik učestvovao u masovnim ubistvima u okolnim selima, te paljenju muslimanskih kuća u Tršiću, Tahićima, Kučić-Kuli, Lupićima i Hajdarevićima.
35.
BLAGOJEVIĆ
DRAGAN
Iz Parnog Luga-Liješanj, opština Zvornik, isticao se u paljenju, silovanju, te ubijanju stanovništva muslimanske nacionalnosti na području Zvornika.
36.
BLAGOJEVIĆ
MIĆO
Iz Parnog Luga-Liješanj, opština Zvornik, po zanimanju zidar, star oko 45 godina, kao pripadnik vojske tzv. RS učestvovao u ubijanju, paljenju i ponižavanju Muslimana, te silovanju muslimanskih žena.
37.
BURNJAK
MILOŠ
Iz Zvornika, na području Zvornika, zajedno sa svojim sinom, vršio mučenje muslimanskih žena tako što su ih zatvarali u zamrzivače I držali po nekoliko sahati.
38.
BURNJAK
DRAGAN
Iz Zvornika, služeći se naj gnusnim metodama sa svojim ocem, predhodno navedenim, vršio je mučenje žena.
39.
BAČIĆ
RANKO
Iz Milića, na osnovu izjava svjedoka kao pripadnik vojnih formacija tzv. RS učestvovao u ubijanju civila muslimanske nacionalnosti, u rušenju đžamije u Pomolu, u rušenju I paljenju kuća u okolini Milića.
40.
BAČIĆ
RANKO
Iz Milića, isticao se u ubijanju civila muslimanske nacionalnosti te učestvovao u ručenju đžamije u Pomolu, takođe je palio kuće I ubijao Muslimane u okolini Milića.
41.
BOBAR
JOVAN
Iz Vlasenice, na području opštine Vlasenice hapsio, tukao, maltretirao I ubijao muslimansko civilno stanovništvo I vršio progon Muslimana sa njihovih vjekovnih ognjišta.
42.
BJELOGRLIĆ
VLATKO
Iz Vlasenice, u toku okupacije Gacka hapsio, tukao, maltretirao i ubijao muslimansko civilno stanovništvo.
43.
CVIJETOVIĆ
VUKAŠIN
Iz Grbavaca, opština Zvornik, isticao se u pljačkanju I paljenju muslimanskih kuća u Dojnjim Grbavcima, te maltretiranju u tuči njihovih stanovnika.
44.
CVIJETINOVIĆ
ANĐELKO
Iz Bratunca, prema izjavama svjedoka, učestvovao u masovnom ubijanju Muslimana u selu Glogova 09. maja 1992 god.
45.
CVIJETINOVIĆ
JANKO
Iz Dojnjeg Magašića, opština Bratunac, učestvovao u masovnom ubijanju muslimanskog stanovništva Glogove.
46.
ĆIRKOVIĆ
VUJADIN
Iz sela Suhe, opština Bratunac, kao pripadnik četničkih formacija učestvovao u hapšenju I odvođenju od kuća na stadion u Bratunac muslimansko stanovništvo, a učestvovao je u silovanju I ubijanju M.R. kao I ubistvu Osmana Hođžića u selu Suha.
47.
ĆETKOVIĆ
MIŠO
Sin Rade, iz Vlasenice, prema izjavama velikog broja svjedoka učestvovao u hapšenju I zlostavljanju I ubijanja naroda muslimanske nacionalnosti. Odgovoran je za ubistvo 12 ljudi u Pijucima, a učestvovao je u ubistvu 7 ljudi kod groblja u Vlasenici. Pretukao je do besvjesti Hašmetu Avdagić.
48.
ĆETKOVIĆ
DALIBORKA
Iz Vlasenice, prilikom okupacije Vlasenice učestvovala u hapšenju, pljačkanju, maltretiranju I ubijanju muslimanskog stanovništva a i saučesništvo u ubistvu 12 ljudi u Pijucima.
49.
ĆIRKOVIĆ
DRAGAN
IZ Selišta, opština Bratunac, rođ.1975 godine, kao agresorski vojnik učestvovao u silovanju I ubijanju M.R., zatim ubistvu I paljenju mještana u kući Osmana Hođžića.
50.
ČALMIĆ
MARKO
Iz G. Zalukovika, opština Vlasenica, rođ. 1961 godine, otac dvoje djece, prema izjavama svjedoka učestvovao u ubijanju Muslimana sela Zaklopača kada je 16.05.1992 godine ubijeno 105 civila.
51.
ČELIKOVIĆ
SAVO
Iz Vlasenice, kao pripadnik vojske tzv. RS učestvovao u paljenju sela u okolini Vlasenice kao I u pokolju Muslimana sela Zaklopača.
52.
ČVORIĆ
RADOMIR
Iz Milića, opština Vlasenica, po zanimanju rudarski inžinjer, prije rata radio u rudniku Boksita. Prilikom okupacije Vlasenice učestvovao u progonu Muslimana iz sela Žutice I okoline, te paljenju istih sela, prijetio da će poklati sve one koji ne private srpsku vlast.
53.
ČVORIĆ
DRAGAN
Iz Zvornika, kao pripadnik srpske policije izvršio je silovanje G.M. što je posjedočio njen muž. Silovanje se desilo na Diviču 1992 god.
54.
ĐOKIĆ
BRANO
Iz Capardi, četnički vojvoda, držao u okruženju, te ubijao Muslimane, učestvovao u paljenju sela Snagovo.
55.
ĐURIĆ
LJUBINKO
Iz Vlasenice, rođ. 1953 godine, radio u D.P. ,,10 Avgust” u Vlasenici. Prilikom napada na Vlasenicu učestvovao u progonu Muslimana iz Durića, Đžamđžića, Pijuka, kao I ubistvima u tim selima. Tako je učestvovao u ubistvu Muharema Kolarevića i Đževada Šarića. Takođe je tukao ljude u logoru Sušica u Vlasenici.
56.
ĐURI
RODOLJUB zv.Roćko
Iz Vlasenice, na području opštine Vlasenicaučestvovao u hapšenju, progonu i odvođenju muslimanskog stanovništva u logor Sušica, te ubijanju Muslimana u Durićima, Đžamđžićima I Pijucima.
57.
ĐURIĆ
MILAN zv. Mane
Sin Cvijete, iz Vlasenice, kao radnik SUP-a učestvovao u progonu I ubijanju muslimanskog stanovništva Vlasenice. Učestvovao je u ubistvu Irfana Muminovića, njegovog oca Huse I zeta Hazima, Ahmeta Durakovića (zaklali ga na groblju), Avde Malčinovića, Hase Šahmanovića i Fazile Malčinović- nepokretne osobe (zapalili su je).
58.
DRAKULIĆ
RAJKO
Iz Vlasenice, po okupaciji Vlasenice učestvovao u hapšenju, pljačkanju, mučenju, odvođenju u logor Sušica te ubijanju mještana Vlasenice I okoline. Odgovoran je za ubistvo: Asima Zilđžića, Durme Hođžića, Đževada Šarića, Muharema Kolarevića, Muse Zekića, Salke I Ibre Muminovića, I još jednoga čovjeka kome svjedok ne zna ime.
59.
DRŠKOVIĆ
MIROLJUB zv. Miro
Sin Živka iz Vlasenice, rođ. 1954 godine, prema izjavama velikog broja svjedoka učestvovao je u progonu, maltretiranju, hapčenju, mučenju i ubijanju stanovnika muslimanske nacionalnosti iz Vlasenice I okoline. Učestvovao u masovnim ubistvima u Durićima I drugim selima te paljenju sela Đžamđžići a učesnik je i u zlodjelima počinjenim u Zaklopači, kada je izvršen masakar nad mještanima tog sela. Takođe je rukovodio ubistvom ljudi na Drumu a posebno se isticao u ubistvu 33 čovjeka u Mračnom Dolu. Zapalio je Omera Durića , nepokretnog čovjeka u njegovoj kući.
60.
DEURIĆ
MOMIR
Iz Vlasenice, kao pripadnik vojnih formacija tzv. RS učestvovao u hapšenju I privođenju Muslimana u logor Sušica, te ih tamo ubijao. Tako je odgovoran za ubistvo Muharema Kolarevića I Đževada Šarića.
61.
DRAKULIĆ
BRANISLAV zv. Brano
Prema izjavama svjedoka učestvovao je u paljenju muslimanskih sela u okolini Vlasenice i masakriranju mještana sela Zaklopača. Inače, prije rata je bio predsjednik suda u Vlasenici a po zanimanju je pravnik – advokat.
62.
DOŠIĆ
VLASTIMIR
Iz Vlasenice, prije rata bio nastavnik muzičkog vaspitanja, prilikom okupacije Vlasenice učestvovao u etničkom čišćenju i ubijanju Muslimana Vlasenice I okoline.
63.
DUBOČANIN
NEŠO
Iz Rašića Gaja, opština Vlasenica, služeći u agresorskoj vojsci učestvovao u progonu, hapšenju i ubijanju Muslimana u Vlasenici.
64.
DRAGIĆ
LJUBIŠA I DRAGIŠA
Iz sela Jasikovac, opština Zvornik, učestvovali u progonu, matletiranju I plačkanju muslimanskog stanovništva. Odgovorni su za ubistvo Mejre Fehrić, Nezire Fehrić I Fatije Husejniović a I za silovanja A.A, F.M, S.M, J.F, Ljubiša je Sadiku Fehrić udario sjekirom po glavi a zatim joj stavljao so na ranu.
65.
DRAKULIĆ
MIĆO
Iz Tikvarića, kao pripadnik vojske tzv. RS učestvovao u stijeljanju 12 ljudi u Pijucima I to: Šaćira Vejzovića (55 god.), Himzu Vejzovića (44 god.), Hasiba Vejzovića (33 god), Bajru Durića i sina mu Esada, Musu Fetahovića (60 god.), Rasima Fetahovića (55 god), Adema Musića (24 god.), Mustafu Musića (60 god.), Salku Patkovića (60 god.), Muhameda Musića (60 god.).
66.
DOŠIĆ
SRETEN
Iz sela Skugrići, opština Vlasenica, kao pripadnik vojske tzv. RS učestvovao u ubijanju muslimanskog civilnog stanovništva.
67.
DUKIĆ
RAJKO
iz Milića, direktor rudnika ,,Boksita”, član predjedništva SDS i njen glavni rukovodilac i naredbodavac u srednjem Podrinju, osumnjičen je sa nepobitnim dokazima da je pripremao i naređivao vršenje zločina nad Muslimanima. Kao član predsjedništva SDS organizovao je vojne barikade u Sarajevu i okolini.
68.
ERIĆ
RADENKO
Iz Milića, na području Milića isticao se u ubijanju muslimanskog stanovništva, te rušenju njihovih kuća u okolnim selima a takođe je učestvovao u rušenju đžamije u Pomolu.
69.
GRUJIĆ
CVIJETIN
Iz Potočana, opština Zvornik, bio je član kriznog štaba u Zvorniku. Zajedno sa svojim bratom Čedom, te SLOBODANOM GRUJIĆEM, VOJINOM GOVEDARICOM, JUROŠEM GRUJIĆEM, NEĐOM GRUJIĆEM, MIODRAGOM GRUJIĆEM, PETKOM GRUJIĆEM, BRANOM GRUJIĆEM, SREĆOM GRUJIĆEM, ZORANOM, GRUJIĆEM, MILOŠEM GRUJIĆEM, svi iz Potočana kod Zvornika, učestvovao u ubistvu 9 ljudi muslimanske nacionalnosti na Zmajevcu, kao I etničkom čišćenju Zvornika I okoline.
70.
GRUJIĆ
BRANO
Iz Potočana, opština Zvornik, prije rata je bio tržišni inspector u Opštini, kao predsjednik SDS-a u Zvorniku bio je glavni organizator etničkog čišćenja, a odgovoran je za ubistvo 9 ljudi muslimanske nacionalnosti na Zmajevcu.
71.
GOLIĆ
MLADEN
Iz Milića, opština Vlasenica, SLIJEDI NASTAVAK

AGRESIJA NA BOSNU I HERCEGOVINU

<CERSKA>

// GENOCID U PODRINJU //

Početak agresije Srbije i Crne Gore na Bosnu I Hercegovinu prestavlja se na mnogo različitih načina i povoda dok je samo jedna istina i jedan povod Srbske agresije na BiH a to je priprema SANU i Srbske crkve u sadejstvu naj većih srbskih političara na položajima vrha Jugoslovenske političke scene od završetka II svjetskog rata do početka napada 1992 god. Bitno je napomenuti da su vodeći srbski političari bivše YU izrasli iz četničkih pokreta koji su počinili velike zločine nad Muslimanima BiH u II svjetskom ratu a oni su izvršili pregrupisavanje iz četnika u partizane kada je NAV na čelu sa Josipom BrozomTitom izvojevala pobjedu i oslobodila državu od okupatora i domaćih zločinaca (Srba).Srbske četničke vođe ustoličene u fotelje državne izvršne i zakonodavne vlasti odmah su posegnuli za osvetama prema Muslimanskim viđenim političkim i prosvetnim ličnostima tako čto su odvođeni naj više u noćnim satima iz svojih kuća na specijalne razgovore u opštine i srezove odakle se nikada nisu vraćali svojim porodicama jer su bili likvidirani po kratkom postupku po nalogu naredbodavaca Srba (četnika).

Po završetku ratne Srbske agresije na BiH (Srbska agresija na BiH još traje) ponovo SANU sa sjedištem u Beogradu zauzima glavnu huškačku i lažno manipulatorsku poziciju prema BiH i Bošnjacima-Muslimanima.

SANU u sadjestvu Srbske crkve i Srbskih vodećih političara nastavljaju agresiju na Bosnu i Hrecegovinu, služe se naj većim obmanama i lažima prema domaćoj i svjetskoj javnosti svakoj pozitivnoj incijativi i odluci u BiH oni se suprostavljaju i pravdu i istinu proteklih događaja na prostorima suverene BiH tumače na samo njima svojstven način.

Srbi tvrde da su različit narod od svih naroda bivše Yugoslavije. I jesu.
To je istina, a zapisala je i istorija da su srbi sa svim narodima bivše nam zajedničke države u sukobu i neprijateljskim odnosima, a prema svim narodima počinili su zločin čovječnosti.

Srbi jedini narod na Balkanu pišu istroriju na lažnim temeljima događaja i zavode svoj narod u duboku nepovratnu tamu.

Srbija i Crna Gora su uzgrupirale i usvojile JNA u svoje vlasništvo i ako je JNA zasnovata na krvi i građenju svih naroda ex YU. Za ovo nečasno i zločinačko djelo zaslužna je SANU zajedno sa crkvom i Srbskim političkim establišentom.

U njihovim rukama JNA je upotrijebljena za izvršenje « GENOCIDA « u čitavoj suverenoj i međunarodno priznatoj državi BiH.

Po završetku vojne agresije na BiH i počinjenog zločina neviđenih razmjera Srbija dobiva novu politčku vlast koja je bila opozicija ratnoj oligarhiskoj hunti, Nova nazivajući se demokratska vlast u Srbiji koja vlada i dans se ne kaje zbog počinjenog zločina u BiH šta više ona nastavlja nepriljateljske odnose prema BiH stime što želi dovršiti genocid nad Bošnjacima i tako pripojiti tuđu zemlju zločinačkoj Srbiji.

Za ovu nakanu Srbi ulažu ogromna sredstva u lobiranje po svijetu sa iznošenjem nevjerovatnih laži o BiH i njenom narodu (ovo je samo svojstveno srbima).

SANU i crkva je glavni naredbodavac političkom srbskom establišmentu za propagiranje i lobiranje.

SANU se pobrinuo da napiše istorije početka Srbske agresije na Sjeveroistočnu Bosnu specijalno za četiri opštine Podrinja Bratunac,Vlasenica, Zvornik i Srebrenica.
Knjigu je napisao Milivoje Ivanišević član SANU a knjiga nosi naslov (Srbska groblja Podrinja).
Matrijal knjige je zasnovat 100% na lažima i knjiga nejma ni minimum stvarnih i hronoloških događaja.
Matrijal u knjizi se temelji na kazivanjima srbskih zločinaca i zarobljenika Bošnjaka u Srbskim logorima za vrijeme agresije, koji su davali izjave pod iznuđenom prisilom a mnogi su ubijeni poslije datih izjava u korist Srba.

Knjiga kaziva kako su Bošnjaci započeli i počinili zločine nad Srbima i sravnili njihava sela sa zemljom na prostorima srednjeg Podrinja.

U knjizi nejma ni slova o Srbskom planiranom genocidu etničkog čišćenja Podrinja od Muslimana.

Knjiga (Srbska groblja Podrinja) je „ Srbska laž”.

Negirana je na domaćoj i svjetskoj, političkoj i vojnoj, sudskoj i pravnoj razini.

Negira je i istinita knjiga o Cerskoj „Nikad ne zaboravi Cersku” koja kazuje na objektivan način o događajima početka Srbske agresije na srednje Podrinje. Knjigu su pisali direktni učesnici odbrane cijelovite suverene i međunarodno priznate BiH.

Mnoge istinite knjige o Srebrenici negiraju srbsku istoriju a mezarje u Potočarima stavlja pečat na srbski genocid nad Bošnjacima.

Srbi su zavedeni u nepovratnu hipnozu nacionalizma zahvaljujući svojim vođama iz koje se zasigurno nemogu povratiti bez velkih gubitaka na račun Srbskog naroda samo je pitanje koja će to generacija Srba pretrpjeti.

Bosna i Hercegovina je vijekovima prolazila kroz teške vremensko političke trenutke za svoj narod, ali je pobjeđivala i uvjek istjerivala lutorane i neprijatelje sa svoje teritorije to će biti i ovoga puta samo je pitanje časa i vremena.

Bosna i Hercegovina je država zasnovata na demokratiji i ljudskim pravima svih njenih naroda koji žive u njoj i takva će ako Bogda i ostati.

SRBSKO CRNOGORSKA AGRESIJA NA BiH

//GENOCID U CERSKOJ//

Cerska se nalazi u sjeveroistocnoj Bosni i Hercegovini region Podrinje opština Vlasenica imala je oko 6 000 stanovnika i važila za najveću MZ na opštini, uglavnom u Cerskoj su živili Bošnjaci-Muslimani u 99,9% dok ostatak su činili Srbi. U Cerskoj se u dobroj mjeri praktikovala stoljetna tradicija vjere Islama i zbog toga Cerska se našla na nišanu srbskih nacionalista u zakonodavnoj i izvršnoj vlasti, Cerska je bila kažnjena u privredno ekonomskom razvoju sve od drugog svjetskog rata do 90-tih godina.
Herojska Cerska se hrabro držala i u naj težim trenutcima srce je bilo jače od čelika ali nisu dali svoj ponos i čast za matrijalnu korist nevjernicima koji nejmaju ljudskih osobina i osjećaja .

Aprila 1992 god. Cerska je napadnuta od strane JNA i domaćih Srba, Cersku su napadala četiri Korpusa JNA iz Srbije (Užicki, Novosadski, Valjevski i Niški) i Srbi iz pet opština BiH (Vlasenice, Šekovića, Milića, Bratunca i Zvornika) u sadejstvu paravojnih formacija iz Srbije (Šešeljevci,Arkanovci, Crvene beretke,) i strani plaćenici iz Rumunije, Ukrajne, Rusije i drugih bliskih zemalja zločinu režima Slobodana Miloševića. Vojne i paravojne formacije napadale su u dobro planiranim i razrađenim ofanzivama a bilo ih je četiri od kojih je jedna trajala 150 dana neprekidno dan i noć.

Na opkoljenu Cersku Srbi su napadali sa najsavremenijim vojnim naoružanjem četvrte vojne sile u Evropi ali Cerska se nije dala lahko, avijacija JNA bombardovala je Cersku sa kasetnim-napal bombama, bojlerima napunjenim eksplozivom, VBR-ovima, Haubicama, Tenjkovima, raznim kalibrima topova, bojnim otrovima, i stezanjem obruča oko Cerske sa pješadiskim nagaznim minama. Jedanes mjeseci Ceranske Gazije hrabro odolijevaju Srbskoj agresiji ali iz dana u dan ponestajalo je hrane jer je Cerska u tom vremenskom periodu brojala oko 30 000 stanovnika sa Bošnjacima protjeranih silom iz Podrinjskih gradova i sela.

U Cerskoj je poginulo oko 850 (djece, žena, iznemoglih staraca i sposobnih) Srbi nisu birali mete sve sto je Muslimansko palili su i ubijali,

Cerskoj nije stizala pomoć ni od koga za vrijeme njezinog otpora Evropa je pala na ispitu ljudskih prava i sloboda u Cerskoj.

Cerska je okupirana marta 1993 god. njeni branioci su se povukli zbog nedostatka hrane i municije, dušmani su sve stambene, poslovne i privredne objekte minirali i sravnili sa zemljom.

Narod iz Cerske se prebacio prema Srebrenici a jedna polovina je otišla prema Tuzli svi događaji su se odvijali pod artiljeriskom paljbom Srbskih topova .

Za počinjene zločine u Cerskoj i okolini odgovornost pada na dir. Rudnika Boksita Rajka Dukića istaknutog lidera SDS-a, na zadatku njegovog rukovođenja priprema okupacije BiH i mnogobrojnih njegovih saradnika iz pomenutih okolnih opština , njihova imena i pozicije su navedena u knjizi « Nikad ne zaborvi Cersku ».
Cerska danas pripada silom stvorenoj opstini Milići koja je formirana u toku trajanja agresije i genocida nad Bosnjacima-Muslimanima. Cerska je podjeljena na dva dijela između opština Vlasenice i Milića.

Srbi sa pečatima ratnih zločinaca danas obnašaju zakonodavnu i izvršnu vlast u opštinama koje su silom stvorene sa počinjenim starvičnim zločinima nad Muslimanima i zločinci bez ikakvih smetnji i odgovornosti ponovo po ko zna koji put prave mistifikaciju pretvarajući se u demokrate i humanitarce predavajući časove savremene demokratije zasnovane na zločinu direktnim zrtvama, i ovdje je Evropa pala na ispitu ljudskih prava i sloboda.

Za počinjene zločine jos ni jedan Srbin nije odgovarao pred zakonom a preživjeli Cerani danas žive u Americi, Evropi, Australiji, Federaciji BiH i mali broj se vratio u Cersku na svoja ognjišta gdje doživljavaju naj veća poniženja od strane Srba a Cerska se nalazi ponovo na Srbskoj crnoj listi za ekonomsko kažnjavanje.